Strona Główna
 Historia Sławna
Historia Szkoły
Nauczyciele
 Program Wychowawczy Szkoły
Program Profilaktyczny
 Kryteria Ocen
 Statut
Referaty
Scenariusze Lekcji
Scenariusze Uroczystości
 Programy
 Konkursy
Zajęcia pozalekcyjne
Kalendarz Uroczystości
Osiągnięcia                Galeria                     Projekty

Szkolny zestaw programów

Wykaz podręczników

 

    

 

Program wychowawczy

dla klasy VI szkoły podstawowej pt:"Walczymy z agresją"

opracowany przez Marię Sentkiewicz

zatwierdzony do realizacji, wrzesień 2005

                                                WSTĘP

        ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO - METODYCZNE

Proponowany program pracy wychowawczej jest rezultatem poszukiwań najbardziej

skutecznej metody działań wychowawczych nad powierzonym zespołem klasowym

z uwzględnieniem jego specyfiki. Program ten skierowany jest do uczniów klasy VI,

a także do ich rodziców.

 Zadania realizowane będą w trakcie spotkań klasowych, jak i w formie zajęć pozalekcyjnych

  od września w roku szk. 2005/2006.

 Obecnie rola wychowawcy w znacznie większym niż do tej pory stopniu powinna sprowadzać

 się do właściwego ukazywania i analizowania wszelkich przejawów życia społecznego.

 Sporządzając plan pracy wychowawczej kierowałam się głównie potrzebami uczniów oraz ich

  uwarunkowaniami rodzinnymi i środowiskowymi. Dobór treści wynika z sytuacji i atmosfery

 panującej w klasie VI. Uczniowie tej klasy to zespół dość zróżnicowany. Jest wśród nich grupa

  uczniów wzorowych, otrzymujących oceny bardzo dobre, których środowisko rodzinne nie

 budzi zastrzeżeń, jest grupa uczniów średnich nie stwarzających poważniejszych trudności

  wychowawczych. Odrębną grupę stanowią uczniowie, którzy stwarzają problemy

wychowawcze,

  których środowisko rodzinne nie spełnia swoich zadań. Mają oni negatywny wpływ na klasę,

 w związku z tym powstał program wychowawczy mający na celu wyeliminować negatywne

 wpływy oraz doprowadzić do pozytywnych efektów. Praca z młodzieżą pozwala zauważyć

 pogłębiający się brak zainteresowania i bierność uczniów wobec działań na rzecz innych.

 Towarzyszy temu wyraźny wzrost zachowań negatywnych. Najistotniejszą wydaje się brak

 właściwych wzorców i autorytetów wynikających m.in. z rozluźnienia więzi rodzinnych,

 a także szeroko pojętych uwarunkowań społecznych. Jednym ze sposobów przeciwdziałania

  takich sytuacji jest ciągłe poszukiwanie przez wychowawcę nowych i ciekawych rozwiązań

  umożliwiających prawidłowe kształtowanie osobowości ucznia. W związku z tym proponuję

 wspomagać działania wychowawcze poprzez współpracę z innymi nauczycielami, rodzicami

 oraz instytucjami. Zgodnie z tygodniowym planem wychowawca ma do dyspozycji 1 godzinę

 tygodniowo, w związku z tym wiele zadań odbywa się poza lekcjami.

 Proponowany program obejmuje zagadnienia poświęcone problemom:

kształtowania własnej osobowości;

życia w społeczności klasowej;

najbliższego środowiska;

życia w rodzinie;

zdrowia

       CELE OGÓLNE

                Motywacja do nauki.

Rozpoznanie swoich mocnych i słabych stron.

Modelowanie osobowości ucznia.

Przygotowanie uczniów do życia w społeczeństwie.

Integracja zespołu klasowego.

Nawiązanie ścisłej współpracy z Kuratorem Sądowym, Policją, GOPS-em.

 

CELE SZCZEGÓŁOWE

Umacnianie przekonania ,że prawidłowe funkcjonowanie społeczności klasowej

 uzależnione jest od poznania i zaakceptowania jej członków.

Kształtowanie umiejętności realistycznej oceny i akceptacji siebie oraz przekazywania

wiedzy o sobie innym.

Uświadomienie uczniom potrzeby zdobywania wiedzy i umiejętności.

Budzenie zainteresowania własną osobowością.

Kształtowanie umiejętności trafnej oceny własnych zachowań i reakcji.

Kształtowanie zachowań właściwych dla zdrowia własnego i innych ludzi.

Uświadomienie uczniom roli rodziny w życiu człowieka.

Kształtowanie umiejętności analizowania własnego postępowania i ujawniania

indywidualnych problemów powstałych w kontaktach z innymi.

Kształtowanie umiejętności racjonalnego rozwiązywania trudności w pracy nad sobą.

Zainteresowanie zmianami zachodzącymi w świecie.

Kształtowanie poglądów i postaw wobec bieżących problemów społecznych

Tworzenie obrazu własnego społeczeństwa.

Ukazanie uczniowi wartości zdrowia jako potencjału, którym dysponuje.

Kształtowanie umiejętności różnorodnego rozwiązywania własnych problemów

zdrowotnych oraz problemów zdrowotnych innych ludzi.

Znajomość podstawowych funkcji rodziny.

Zachęcanie do czynnego udziału w życiu rodzinnym i pobudzenie własnej aktywności

 uczniów w tej dziedzinie.

 

        TREŚCI DO REALIZACJI

  Treści zawarte w programie stanowią podstawę do planowania rocznej pracy wychowawczej

  na lekcjach oraz poza lekcjami.

 
Treści programowe ujęte hasłowo Formy/metody Spodziewane efekty  
Poznanie własnej osoby. Znajomość zespołu klasowego z uwarunkowaniem rodzinnym. Uświadomienie uczniom, że to jacy są zależy głównie od nich samych. Pozytywny lub negatywny obraz samego siebie, model człowieka będący wzorem, ideałem. Praca indywidualna i w grupach. Pogadanka, dyskusja Zna własną osobę, swoje cechy charakteru, umie wybrać dla siebie model człowieka idealnego. Współpracuje z zespołem klasowym.
Co to jest świadomość, do czego jest potrzebna? Poznanie mocnych i słabych stron. Obserwacja własnych reakcji, autorefleksja. Praca indywidualna i w grupach.

Pogadanka, dyskusja.

 

 

 Zna swoje słabe i mocne strony, dąży do przewagi mocnych nad słabymi, umie dokonać refleksji nad swoją tożsamością.
Czynniki wpływające na nasze zachowanie, analiza zachowania (postaw i sytuacji), oraz obiektywizm w ocenie zachowania, odniesienie do przeżyć dzieci. Zajęcia z całym zespołem, praca grupowa, scenki odgrywanie ról. Uczeń umie przeanalizować swoje zachowanie, jest obiektywny w ocenie. Umie określić, co musi zrobić, aby pokonać trudności. Wie jak powinien się zachować w danej sytuacji.
Co to jest konflikt? Pojęcia bliskoznaczne: spór, zatarg, kłótnia. Rodzaje konfliktów np.: rodzinny, społeczny, zbrojny. Sposoby unikania i rozwiązywania konfliktów, porozumiewanie się w sposób niekonfliktowy. Prezentacje indywidualne i w małych grupach, odgrywanie ról, przygotowanie przedstawienia. Uczeń zna pojęcie słowa konflikt, przyczyny powstawania konfliktów, wie jak poradzić sobie w razie jakiegoś konfliktu. Umie porozumiewać się w sposób niekonfliktowy. Umie wyciągnąć wnioski z dotychczasowych doświadczeń z którymi zetknął się w szkole, domu, środowisku, podczas przeczytanej lektury, obejrzanego filmu.
Różne zachowania człowieka, rozpoznawanie asertywności w zachowaniach innych ludzi, zachowania agresywne, asertywne, uległe, czym się charakteryzują? Gra sytuacyjna, pogadanka, dyskusja. Uczeń umie rozpoznać różne zachowania człowieka, wie czym się charakteryzują, umie zachować się w ten sposób, aby osiągnął to czego pragnie, lecz nie kosztem innych ludzi.
Agresja, pojęcie agresji, rodzaje agresji, sposoby radzenia sobie z agresją. Pogadanka, dyskusja, "burza mózgów", SOFT, działania wsparte spotkaniem z psychologiem na zebraniu z rodzicami, (ankieta wśród rodziców) Uczeń zdecydowanie poprawił swoje zachowanie, zna pojecie agresji, zna sposoby radzenia sobie z agresją. Panuje nad emocjami, pogłębia postawę szacunku wobec rówieśników oraz osób dorosłych.
Pojęcie tolerancji. Tolerancja w klasie, szkole, rodzinie i społeczeństwie.

 

 

 

 Prezentacje indywidualne i w małych grupach. Uczeń zna znaczenie słowa tolerancja, czym się przejawia. Umie podać przykłady nietolerancji w szkole, domu, rodzinie. Wie, że brak tolerancji wobec kolegów uznajemy jako postawę niewłaściwą.
Absencja uczniów na zajęciach szkolnych. Zajęcia wywołane długą nieobecnością dwojga uczniów w szkole. Sytuacja uczniów z uwzględnieniem przyczyn narastających problemów wychowawczych.

Opuszczanie i nieusprawiedliwianie godzin lekcyjnych, lekceważenie obowiązków i nauczycieli, brak zainteresowania ze strony rodziców może spowodować obniżenie oceny ucznia z zachowania oraz konieczność powtarzania klasy.

Rozmowa z uczniami klasy, rozmowa z pedagogiem szkolnym, psychologiem, konsultacje z rodzicami. Uczniowie są świadomi problemu i wynikających z tego zagrożeń. Doprowadzenie do faktu, że uczniowie będą systematycznie uczęszczali do szkoły, wszystkie ewentualne nieobecności będą usprawiedliwiane przez rodziców z podaniem konkretnego powodu absencji (w przypadku dłuższej choroby zaświadczenia lekarskie). Uczniowie zaczną poważnie traktować swoje obowiązki szkolne i wyrażać szacunek dla rodziców i nauczycieli.
Pomoc kolegom którzy z powodu choroby nie chodzą do szkoły. Wrażliwość na potrzeby innych ludzi, niesienie pomocy innym, uczestnictwo w zespołowym działaniu. Częsty kontakt z kolegami Uczeń będzie czuł potrzebę pomagania innym, będzie czerpał z tego radość i zadowolenie.
Przekazywanie wiedzy o sobie samym. Prawidłowe funkcjonowanie w społeczności klasowej. Poznanie i akceptacja członków. Prezentacje indywidualne i w małych grupach. Zabawy zespołowe.

Konkurs - wizytówka

 Uczeń wie jak przedstawić się z jak najlepszej strony, umie wybrać swoje dobre strony. Założenie przez uczniów albumu - Moja wizytówka.
Dostrzeganie praw i obowiązków, przestrzeganie norm. Tematyka podjęta ze względu na to, że w klasie jest dużo słabych ocen. Pozytywy i negatywy występujące w klasie. Niski poziom motywacji do nauki, przyczyny. Wywiad, zabawa, gra, scenki rysunkowe.

Arkusze samooceny

 Uczniowie wiedzą na co należy zwrócić uwagę w swoim postępowaniu, aby wszyscy czuli się dobrze i żeby klasa była lepsza. Mają świadomość roli motywacji w życiu każdego człowieka, dążą do podnoszenia swojej motywacji, podejmują działania twórcze, są aktywni, współpracują w grupie i ze wszystkimi nauczycielami, są otwarci, myślą pozytywnie i konstruktywnie, maja wysoką samoocenę, rozwiązują twórczo problemy.
Sposób na efektywne i racjonalne uczenie się. Techniki pracy umysłowej i zasady higieny psychicznej.

Klasa jako element społeczności szkolnej. Konfrontacja opinii własnych ze zdaniem innych. Umiejętność samooceny, poczucie odpowiedzialności za działania zespołowe.

Pogadanka, dyskusja

Wywiad, rozmowa.

 Uczeń będzie wiedział jak uczyć się przedmiotu, którego się nie lubi, będzie umiał zorganizować miejsce i czas nauki w domu.

Uczeń potrafi zestawić pozytywne i negatywne opinie wyrażone w rozmowach i skonfrontowanie ich z własnymi.

Poznanie własnego środowiska, wiedza na temat najbliższego otoczenia i regionu, historia, dorobek kulturalny Konkurs plastyczny "Obrazki z naszej miejscowości". Uczeń potrafi gromadzić informacje korzystając z materiałów źródłowych oraz za pomocą aktywnych metod pracy (wywiady z mieszkańcami ,

metody badawcze).

Analizować i weryfikować informacje dotyczące historii, tradycji, obyczajów, zwyczajów i dorobku kulturalnego regionu oraz obecnego życia społeczno - gospodarczego w okolicy.

Historia i tradycje szkoły, rozwój szkoły do czasów obecnych Konkurs " Czy znasz swoją szkołę"? Folder szkoły. Wywiad, dyskusja Uczeń zna historię szkoły, uczeń na bieżąco śledzi i uczestniczy w życiu szkoły.
Środowisko przyrodnicze regionu, złożoność zjawisk oraz systemów powiązań i zależności w przyrodzie i społeczeństwie. Pogadanka dyskusja, zabawa, wycieczka Uczeń ma ukształtowany świadomy stosunek do środowiska naturalnego.
Więź rodzinna, związki uczuciowe i inne relacje w rodzinie, konflikty i ich rozwiązywanie. Miniwykład, metoda "śniegowej kuli", metoda "niedokończonych zdań", fotoekspresja. Uczeń rozumie potrzebę kształtowania postawy współodpowiedzial-

ności za rodzinę, docenia wartość rodziny, zna podstawowe funkcje rodziny, wie co chroni a co niszczy podstawowe więzi rodzinne.

Tradycje rodzinne, czym jest tradycja? Przekazywanie i podtrzymywanie tradycji. Rozmowa, wywiad, kalendarz świąt w swoim przyszłym domu. Uczeń czuje potrzebę podtrzymywania tradycji.
Model wychowania we współczesnej rodzinie, złożone problemy związane z życiem w rodzinie. Tworzenie modelowej a jednocześnie realnej wizji rodziny. Odpowiedzialność za pełnione role życiowe. Wywiad, dyskusja, pogadanka Uczeń potrafi stworzyć wizję swojej przyszłej rodziny.
Sposoby spędzania czasu wolnego, wartość wspólnie organizowanego wolnego czasu w rodzinie. Zwartość i wzajemne poznanie Rozmowa, pogadanka, wywiad. Uczeń potrafi uatrakcyjnić rodzinne wzory spędzania wolnego czasu.
Dom marzeń - jaki powinien być? Perspektywiczne widzenie swego życia i rozbudzanie w tym kierunku wyobraźni. Wywiad, pogadanka, Uczeń jest wprowadzony do wyboru zawodu.
Poczucie odpowiedzialności za bezpieczeństwo i zdrowie własne rodziny oraz społeczeństwa. Podstawowe zasady bezpieczeństwa.

 

 Konkurs, pogadanka, film Uczeń chroni swoje zdrowie i innych
Bezpieczeństwo w szkole. Poznanie miejsc i sytuacji niebezpiecznych w szkole, mogących wiązać się z fizycznym niebezpieczeństwem. Nauka unikania tego rodzaju niebezpieczeństw. Pogadanka, pokaz. Uczeń zna niebezpieczne miejsca w szkole. Umie przewidzieć niebezpieczne sytuacje.
Związek między posiadaniem zdrowia a czuciem się dobrze i przyjemnie, rola szkoły w rozwoju ucznia. Rozmowa, pogadanka, zabawa. Uczeń zna pojęcie zdrowia, różne kategorie zdrowia i choroby, związek między własną aktywnością człowieka a stanem jego zdrowia. Będzie stosował w swoim życiu zasady samokontroli i samopielęgnacji.
Czynniki wpływające na samopoczucie, przewidywanie skutków swojego zachowania i zachowania innych ludzi związanego ze zdrowiem. Poznanie prostych sposobów dbania o swoje zdrowie. Pogadanka, wykład Uczeń umie dbać o swoje zdrowie, jest świadomy, że zdrowie człowieka sprzyja osiąganiu celów życiowych.

 

 W ramach realizacji programu wychowawczego, przeprowadzone były

 następujące ankiety:

 
  • ankieta "Agresja"
  • Ankieta skierowana do uczniów i rodziców razem na zebraniach
  • z rodzicami i uczniami razem
  • Karta samooceny ucznia

   

    PROGRAM KOŁA TEATRALNEGO

DLA UCZNIÓW KLAS V - VI

SZKOŁY PODSTAWOWEJ

 

Opracowany przez:

Joannę Czesny i Małgorzatę Jabłońską

zatwierdzony do realizacji dn. 25 czerwca 2004r.

 

                                                      MOTTO:
  • „Sztuka jest wieczną wiosną,
  • sztuka jest ciepłym wiatrem,
  • od którego śniegi topnieją.”
  • K. I. Gałczyński
    •

     I CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU

     Od lat obserwujemy duże zainteresowanie dzieci zajęciami teatralnymi. Aby spełnić

     oczekiwania uczniów przychodzących na te zajęcia, musimy zadbać o to, by spotkania z teatrem

      stały się dla nich przyjemnym przeżyciem, niezapomnianą przygodą. Przygodą, która powinna

     wprowadzać młodego człowieka w świat kultury, wyostrzać jego zmysł estetyczny, rozwijać

      kreatywność i zaspokajać potrzebę wyrażania własnych emocji i przeżyć, dawać możliwość

     samorealizacji, a jednocześnie wyrabiać poczucie więzi z innymi.

     Teatr, jako sztuka sztuk, jest w naszym przekonaniu tym rodzajem działalności, która może

     uczyć, bawić i wychowywać. Teatr szkolny zaś – przygotowywać do podejmowania trudnych

     ról nie tylko na scenie. Wieloletnia praca dydaktyczna, wychowawcza i społeczna w

     niewielkiej szkole z dala od ośrodków kultury skłoniła nas do poszukiwania takich form

     i metod pracy, dzięki którym można dać pole uczniom utalentowanym i angażować tych,

     którzy pozornie „niewiele mogą”.

     Program został opracowany z myślą o uczniach klas V – VI, którzy chcą rozwijać swą

     aktywność twórczą w szerokim jej rozumieniu. Realizowany będzie na zajęciach

     Szkolnego Koła Teatralnego w wymiarze 2 godzin raz na dwa tygodnie. Opierając się na

     podstawowych wiadomościach zdobytych przez uczniów na zajęciach edukacyjnych,

     wprowadzamy treści związane z teatrem. Priorytet stanowi dla nas aspekt wychowawczy:

     kształtowanie nawyków kulturalnego spędzania czasu wolnego i pożytecznej zabawy

     wykluczającej zachowania agresywne.

          II CELE OGÓLNE

    Kształtowanie aktywności twórczej.

    Rozwijanie uzdolnień.

    Kulturalne zagospodarowanie czasu wolnego.

    Utrwalanie zachowań poprawnych społecznie.

       III CELE SZCZEGÓŁOWE

           Uczeń:

    Przygotowuje się do aktywnego uczestnictwa w kulturze

     i świadomego odbioru dzieł sztuki,

    Rozpoznaje różne formy sztuki teatralnej i jej środki wyrazu,

    Jest wrażliwy na piękno języka polskiego,

    Mówi wyraźnie, poprawnie akcentując,

    Samodzielnie kształci swoje umiejętności,

    Rozbudza i rozwija wyobraźnię, wrażliwość estetyczną i moralną,

    Uczestniczy we wspólnie wykonywanych zadaniach zespołu,

    Przyjmuje odpowiedzialność za siebie i innych,

    Współdziała, negocjuje, osiąga kompromis,

    Efektywnie komunikuje się z innymi uczniami,

    Wzbogaca swoje dyspozycje psychiczne w zakresie intelektualnym,

    moralnym, estetycznym, społecznym – rozwija osobowość,

    Prezentuje dorobek twórczy,

    Ocenia dokonania swoje i innych,

    Uczestniczy w działaniach promujących szkołę w środowisku.

           IV PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

     Za najbardziej efektywny, a zarazem atrakcyjny dla uczniów uznajemy czynnościowy sposób

     poznawania sztuki teatralnej. Dlatego na zajęciach koła dominować będą metody,

     które wyzwalają aktywność uczniów, a wśród nich:

    gry dydaktyczne (np. symulacja, studium przypadku, inscenizacja, drama,

     „kruszenie lodów”),

    metody zajęć praktycznych (np. projekt, przekład intersemiotyczny, wizualizacja),

    dyskusja (z wykorzystaniem różnych technik, np. „burzy mózgów”

     oraz „za i przeciw”),

    pokaz,

    pogadanka,

    praca z tekstem,

    elementy wykładu.

     

    Podstawową formą pracy będą dwugodzinne spotkania raz na dwa tygodnie

     (w razie potrzeby częściej), a ponadto: konsultacje indywidualne, praca z zespołami

    zadaniowymi, konkursy, wycieczki, zajęcia w plenerze.

     

         V TREŚCI DO REALIZACJI

     W trakcie rocznych zajęć przewidujemy na bazie twórczych zabaw i ćwiczeń realizować:

    małe formy teatralne prezentowane na forum szkoły,

    jedno lub dwa przedstawienia z udziałem szerszej publiczności,

    oglądanie występów teatrów amatorskich i profesjonalnych.

     Treści zawarte w niniejszym programie stanowią podstawę do planowania rocznej pracy

      z zespołem koła teatralnego w zależności od możliwości i upodobań jego członków.

     Nie muszą być zatem traktowane obligatoryjnie.

     

     

    Treści programowe ujęte hasłowo

    Zadania, tematyka ćwiczeń

    Formy/ metody

    Spodziewane

     efekty
    Można się bawić wesoło i w zgodzie. Wspólne układanie opowiadania. Zajęcia z całą grupą, „kruszenie lodów”, burza mózgów, zabawy słowne, symulacyjne. Integracja grupy, ustalenie zasadpracy w grupie, wyzwalanie działań twórczych, otwarcie na innych.
    Poprawne wygłaszanie tekstu. Ćwiczenia oddechowe, nauka poprawnej artykulacji, dykcji i akcentowania, wzorowe czytanie krótkich tekstów. Indywidualna praca z tekstem, studium przygotowujące do odgrywania ról. Uczeń w sposób świadomy posłużył się głosem. Przejawił wiarę w swoje możliwości. Wystąpił przed grupą. Uważnie wysłuchał instrukcji oraz wystąpień kolegów.
    W świecie literatury dla dzieci i młodzieży. Poznanie wybranych utworów z klasyki dla dzieci i młodzieży, praca z tekstem, odgrywanie ról, wygłaszanie z pamięci krótkich wierszy, wyliczanek, zagadek. Prezentacje indywidualne i w małych grupach, praca z tekstem, odgrywanie ról. Uczeń poznał wybrane utwory i nazwiska ich autorów, samodzielnie przygotował utwór do prezentacji (nauka na pamięć), świadomie użył prostych rekwizytów.
    Interpretacja utworu lirycznego. Przygotowanie do konkursów recytatorskich – doskonalenie interpr., słuchanie nagrań recytacji aktorów dramatycznych. Indywidualne konsultacje, przekład intersemiotyczny, wizualizacja Uczeń wystąpił na forum szkoły i w pozaszkolnych konkursach rec. Poradził sobie z sukcesem i porażką. Wziął udział w promocji szkoły w środowisku.
    Dramat jako utwór do wystawienia na scenie. Czytanie fragmentów tekstów wybranych dramatów z literatury polskiej i obcej, wybór scenariusza do realizacji. Praca z tekstem, przekład intersemiotyczny, „za i przeciw”, wizualizacja. Uczeń poznał tytuły niektórych dramatów i ich twórców, rozumie pojęcia: dramat, komedia, tragedia, scenariusz, tekst główny, didaskalia, rola, kwestia, adaptacja.
    Inne utwory sceniczne i estradowe. Układanie scenariuszy krótkich scenek, piosenek, skeczy – improwizowanie według własnych pomysłów. Odgrywanie ról w małych grupach i indywidualnie, burza mózgów, symulacja. Uczeń podjął próby twórcze. Przestrzega instrukcji i zasad pracy w grupie. Zaprezentował osiągnięcia, aktywnie wysłuchał kolegów. Został przygotowany do przyjęcia konstruktywnej krytyki.
    Niewerbalne środki wyrazu. Eksperymentowanie z własnym ciałem – próby pantomimiczne. Zabawy zespołowe, drama. Uczeń za pomocą ruchu, gestu, mimiki potrafi przedstawić różne pojęcia i stany emocjonalne.
    Muzyka, śpiew i taniec. Nauka piosenek i prezentacje wokalne, nauka tańców potrzebnych do przedstawień, tworzenie własnych układów tanecznych. Zajęcia z całym zespołem, praca w grupach. Uczeń poznał i potrafi zaprezentować różne utwory wokalne. Współpracuje z partnerem i grupą. Wyzwolił swobodną ekspresję ruchową.
    Środki wyrazu artystycznego w sztuce teatralnej: czas, ruch, dźwięk, światło, kostium, rekwizyt, charakteryzacja, scenografia. Przygotowanie przedstawień z udziałem całego zespołu, oglądanie przedstawień teatru profesjonalnego. Projekt. Uczeń potrafi pamięciowo opanować dłuższy tekst. Wykonał (samodzielnie lub z grupą) niektóre stroje, elementy dekoracji. Zaangażował rodziców do pomocy w pozyskaniu materiałów i prac technicznych.
    Twórcy przedstawienia teatralnego. Obsada ról, przydział funkcji. Projekt, wycieczka do teatru, zwiedzanie kulis. Uczeń potrafi efektywnie komunikować się z różnymi osobami. Zaplanował i obiektywnie ocenił jakość pracy swojej i innych. Umie właściwie zachować się w teatrze.
    O różnych formach sztuki teatralnej. Oglądanie fragmentów przedstawień z nagrań video, tworzenie teatru cieni, zabawy pacynkami i kukiełkami, poszukiwanie wiadomości w różnych źródłach. Pokaz, pogadanka, działania twórcze. Uczeń poznał formy teatralne wywodzące się z różnych kultur. Rozwinął pomysłowość. Skorzystał z różnych źródeł informacji – potrafi zastosować je w praktyce.
    Reklama, program, plakat, zaproszenie. Oglądanie plakatów i programów teatralnych, układanie tekstu i planowanie szaty graficznej do własnych plakatów, programów, zaproszeń. Praca w grupach, burza mózgów, konkurs. Uczeń potrafi odczytać znak graficzny, zrozumiał treść programu i plakatu teatralnego. Nauczył się współpracy, doskonalił predyspozycje społeczne, ocenił umiejętności swoje i innych, potrafi rywalizować.

         VI EWALUACJA

     Planujemy stałe monitorowanie działań w Szkolnym Kole Teatralnym. W tym celu

     prowadzone będą rozmowy z uczestnikami zajęć, ankiety, informacje zwrotne po wybranych

     ćwiczeniach. Uzyskane informacje posłużą nam do korekty i modyfikacji zaplanowanych

     wcześniej działań.

         VII BIBLIOGRAFIA

    Fleming I., Fritz J., Teatr w szkole. Kielce 2002.

    Kubiczek M., Kółko teatralne w szkole podstawowej i gimnazjum.

    Warszawa 2003.

    Kudliński T., Vademecum teatromana. Warszawa 1984.

    Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki ogólnej. Warszawa 1978.

    Marzec A., Rzęsikowski S., Edukacja teatralna, filmowa i radiowa na lekcjach

    języka polskiego. Kielce 1994.

    Ogłoza E., Polański E., Drama na lekcjach języka polskiego. Kielce 1997.

    Way B., Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży. Warszawa 1995.

    Wiśniewska G., Uczyć polskiego, bawiąc i wychowując. Kielce 1999.