Ten zapis pojawił się we wspomnieniach kronikarza
polskiego z
XV w.
– Jana Długosza.
W przekładzie na język polski oznacza to, że w tym mniej więcej czasie
istniała wieś Sławno leżąca obok Radomia.
W
XVI w.
Sławno liczyło 9 łanów kmiecych (1 łan kmiecy to ok. 12 h) i 3 łany
karczemne. We wsi poza chłopami posiadającymi ziemię było:
17 zagrodników, 8 komorników,
4 rzemieślników.
Sławno było własnością zakonu aż do momentu jego
likwidacji w
1819 r.
Niestety, brak jest dokładniejszych informacji na temat historii
wsi i życia jej mieszkańców na przestrzeni
XVII -
XVIII w.
Nie zachowały się bowiem żadne dokumenty z tego okresu.
W
1827r.,
o czym świadczy opis znajdujący się w wydanym w 1880r. „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego”, Sławno liczyło
40
domów i
316
mieszkańców. Wieś wchodziła w skład ziem zaboru
rosyjskiego.
W latach
1912/13
we wsi powstała pierwsza szkoła. Liczyła ona 3 klasy, do których
uczęszczało około 70 dzieci. Uczono w niej tylko podstawowych
umiejętności: czytania, pisania, liczenia. Mieściła się w domu jednego z
gospodarzy – Floriana Głogowskiego.
W okresie okupacji hitlerowskiej w okolicznych lasach
działały oddziały partyzanckie. Sama wieś jednak nie była narażona na
represje ze strony okupanta ze względu na jej położenie i typowo rolniczy
charakter.
08 listopada 1958 r.
rozpoczęły się zajęcia w nowym, murowanym budynku szkolnym.
Rok później posadzono wokół szkoły modrzewie, które rosną
do dziś.
Natomiast
01 kwietnia 1966 r.
na trasie Radom – Wolanów uruchomiono kurs autobusu podmiejskiego linii
„D”.
